Als Vitesse besluit haar trainingskamp in de Algarve op te breken vanwege het voortdurend abnormaal slechte weer dan is wel duidelijk dat de zon verstek laat gaan. Regen en dan niet op z’n Hollands. Met bakken. Gelukkig is ons huis net op tijd waterdicht (buitenom moet nog wel veel gebeuren) en kan er droog in het huis gewerkt worden aan het door ons aangeleverde plan ware het niet dat . . . . . . .
. . . . . . . . . .
Elke ochtend om exact 8 uur begint de generator te draaien voor de cementmolen. “Ja, we gaan niet wachten totdat er elektriciteit is” en dat had Max (de aannemer) goed bekeken ( daar is ie ook Portugees voor). In no time verandert ons huis naar zoals we het willen en dan nu bevingsbestendig! ( er blijken hier jaarlijks vele kleine “bevings” plaats te vinden). Ladingen zand, grint en cement gaan er door, op bepaalde plekken zelfs gewapend met ijzer. Het geeft een heel safe gevoel en dat allemaal vanuit de (luie) stoel aanschouwd. Heel langzaam begin ik er aan te wennen dat ik zelf niets hoef te doen. Nou ja, controleren want dat is op z’n tijd wel nodig en zo worden door mij, dreigende fouten (de maatvoering zoals op tekening is aangegeven is wel eens moeilijk voor de mannen) vroegtijdig rechtgezet door minimaal 2x per dag met de rolmaat alle gedane zaken van dat moment bij langs te lopen.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Het gaat super hard hier onder aan de Cabeca. We werken ons in de rondte in onze tuin, tussendoor zijn we een paar dagen in Wrexham (Wales, net te vroeg om King Charles ook een handje te geven), doen we even een longontsteking en Corrie vliegt op en neer naar Nederland voor een MRI met natuurlijk knuffeltijd met Dean (en komt met een crèche bacterie weer terug). Never a dull moment en dat in combinatie met de bouw. Het gaat zo hard dat Max me laat weten dat de daken er voor het regen seizoen op zitten (zie nog maar even de eerste alinea) en dat we er eind februari “casco-af” in kunnen.
 |
 |
 |
De daken zitten er op, OP TIJD!, maar sindsdien ligt de bouw stil. Absurd maar waar. De anonieme melder (ondertussen weten we wie) heeft de Policia Comunicipal getipt dat we zonder een bouwlicentie aan het bouwen waren (dat is ook zo) en dat is streng verboden ware het niet dat als je een verbouwing doet aan een huis ouder dan 1951 en mits je de voetprint en huis laat zoals het was het wel weer mag. Dit laatste is bij ons het geval dus je zou zeggen, “ sorry, u mag weer doorgaan”” maar zo werkt dat hier niet. Allereerst moet je wachten op het Portugese voetbal gebeuren in Qatar. Het hele land ligt dan min of meer plat (God zij dank zijn ze er uit), maar in het absurd strakke niet flexibele Portugese systeem is dit onmogelijk. Wachten dus? Geenszins en zo heb ik aanstaande donderdag op de Camara een overleg met degene die gaat over de bouwvergunningen. Wie weet.
Aanstaande vrijdag is het voor ons “ driving home for Christmas”. Of we swingend in de auto zitten is afhankelijk van wat de uitkomst donderdag wordt. In elk geval weer fijn om even thuis te zijn. Begin januari weer terug en dan maar zien. Gelukkig hebben we de boot nog.
Hele fijne Kerstdagen en een goed 2023 (behalve die ene persoon die ik eerder in dit blog noemde).
Zoals altijd wordt vervolgd